Ecoprinten & natuurlijk verven

Ergens in 2011 kwam ik het werk van India Flint tegen (de uitvindster van ecoprinten) en was meteen verkocht. Zij weet de meest fantastische prints te maken van planten, bladeren en nog veel meer. Ik wilde dolgraag aan de slag met mijn eigen experimenten, maar merkte al snel dat er veel tijd in gaat zitten die ik op dat moment niet had. Dus verder ben ik toen niet gegaan, maar komende zomer hoop ik daar verandering in te brengen.

Wat is het verschil?

Natuurlijk verven (of meer exact: verven met natuurlijke materialen) is eigenlijk niets anders dan verven op de manier waarop onze voorouders dat al deden sinds de prehistorie, namelijk materiaal als bladeren, bast, wortels en bloemen gebruiken als verfstof voor textiel. Het materiaal wordt meestal gekookt om de verfstoffen eraan te onttrekken, waarna de wol of textiel erin wordt gelegd en de kleur opneemt. Vaak worden moderne beitsmiddelen (in het engels: mordants) gebruikt om de kleur beter te laten hechten of zelfs te beïnvloeden.
Hierover is op het internet en in boeken enorm veel informatie te vinden. Ik kan Rebecca Desnos‘s boek “Botanical Colour at your Fingertips” aanraden; een prachtig vormgegeven boekje met heel veel praktische tips.

Ecoprinten maakt ook gebruik van natuurlijke materialen, maar hierbij wordt het materiaal (vaak worden eucalyptus bladeren gebruikt) direct op stof of papier gelegd, al dan niet in combinatie met een beits. Door vervolgens de stof strak op te rollen of het papier stevig aan te drukken, wordt er een afdruk van het blad zichtbaar. Je kunt deze bundels koken, stomen of in de zon zetten om het proces te versnellen. Hier vind je een hele uitgebreide uitleg over ecoprinten (in het engels).

Mijn experimenten

Ik begon mijn allereerste natuurlijk-verf-avontuur met een paar oude hydrofielluiers. Achteraf niet de beste keuze: katoen neemt verf niet goed op, en iets dat al zo vaak is gewassen heeft allerlei restjes wasmiddel opgenomen. Maar dat wist ik toen allemaal nog niet…

De eerste keer wikkelde ik uienschillen in de stof en kookte het. Het resultaat was niet echt bevredigend: er was aardig wat kleur uit de schillen in de stof gekomen, maar niet op een mooie manier. Ook bleek al snel dat de kleur vervaagde.

• 

• 

Later dezelfde stof geverfd met vlierbessen en zwarte bonen. Van zwarte bonen geven een blauwe kleurstof afgeven, en vlierbessen laten zulke gemene vlekken achter dat het me logisch leek dat je ermee zou kunnen verven. En in eerste instantie was het resultaat spectaculair:

• 

• 

Maar het vervaagde al snel. Inmiddels heb ik begrepen dat bessen en andere vruchten bijna nooit een blijvende kleur achterlaten. Ook het blauw wilde niet even helder blijven…

• 

• 

Inmiddels ziet het er zo uit, en heb ik de hydrofielluiers opgegeven… Door naar het volgende experiment!

meer Studio Paars:
workshops – blog – shop – instagram – facebook